Sweis van warm gerolde en genormaliseerde staal

Hot-gerolde en genormaliseerde staal in 'n lae-leg met 'n hoë-sterkte struktuurstaal en legeringsstruktuurstaalspesies met 'n lae totale inhoud van legeringselemente, en die massa fraksie van koolstof is oor die algemeen minder as 0,25%. Daarom is die sweisbaarheid in die geheel beter. Die algemene sterktevlak is relatief lae warmgewalde staal, soos Q295 (09MNV), Q295 (09MNNB), Q295 (12MN), ens. Sweisbaarheid is naby die van lae koolstofstaal. Namate die sterktevlak toeneem, word die sweisbaarheid egter geleidelik erger, soos 18MNMonB, 14MNMov en ander genormaliseerde staal, wat vereis dat sommige prosesmaatreëls gesweis moet word.

Hierdie tipe staal het oor die algemeen nie die probleem van warm krake nie, solank die inhoud van C, S en P nie die standaard oorskry nie en nie die segregasie van die plaaslike gebied produseer nie, en terselfdertyd word die C, S en P in die sweismetaal streng beheer.

As gevolg van die toevoeging van 'n sekere hoeveelheid legeringselemente in die staal, bestaan ​​die verhardende neiging van die staal toenames en probleme met koue krake. Veral vir staal met hoër sterktevlakke soos 18MNMonB, 14MNMov, ens. Die koue kraakneiging is relatief groot. Die koue krake wat geproduseer word, is oor die algemeen vertraagde krake, dus die sweiswerk benodig streng beheer van die waterstof in die sweislas, die koeltempo van die gewrig en die beperking van die gewrig.

In hierdie tipe staal bevat warmgerolde staal geen of slegs 'n klein hoeveelheid koolstofvormende elemente en is dit nie sensitief vir die kraak van die sweiswerk nie. Vir die genormaliseerde staal wat sterk koolstofvormende elemente bevat, is daar 'n neiging om te kraak. Maar die sensitiwiteit vir die hantering van krake hou verband met die legeringstelsel van die staal, byvoorbeeld genormaliseerde staal Q420 (15MNVN), hoewel dit sterk koolstofvormende element V bevat, maar die produksiepraktyk toon dat dit nie sensitief is om te kraak nie.

As warm-gerolde en genormaliseerde staal plaatsulfied of gelamineerde silikaatinklusies in die rolrigting het, of digte insluitings van alumina in dieselfde vlak, het hierdie tipe staal ook die sensitiwiteit vir lamellêre skeur.

Gesamentlike verbrokkeling word hoofsaaklik in twee dele geproduseer: oorverhitte sone en verwarmingstemperatuur van 200 ~ 400 ℃ verouderingsone.

Superverhitte sone-verbrokkeling, vir warm-gerolde staal, hoofsaaklik deur die ernstige groei van korrels, en produseer oorverhitte weefsel (soos Weissiet) wat veroorsaak word deur, dus, as u warm-gerolde staal sweis, probeer om nie te groot sweishitte-insette te gebruik nie; Vir genormaliseerde staal hou die probleem met 'n oorverhitte sone hoofsaaklik verband met die ontbinding van die neerslagfase en graangroei. Sweiswerk, as die hitte -inset te groot is, die oorspronklike ouermateriaal in die genormaliseerde toestand van diffuse verspreiding van TIC, VC, VN het in die austeniet opgelos, sodat hierdie verbindingsplasmas die rol van austenietgraangroei aansienlik verswak word, sodat die korrel van die superhitte sone aansienlik word; en as gevolg van graangrof wat veroorsaak word deur die toename in austenietstabiliteit, die oorverhitte sone in die verkoeling, maar ook maklik om te produseer op die Bainiet, MA -groepelemente en ander brose groot organisasies, wat die oorverhitte gebied ernstig maak. Daarom, relatief gesproke, is die oppervlaktesensitiwiteit van genormaliseerde staal groter as dié van warmgewalde staal.