W spawaniu MIG/MAG występują różne rodzaje łuku.Różnią się poziomem natężenia prądu.W niskim zakresie mocy łuk jest podatny na zwarcia;w wyższym zakresie mocy jest wolny od zwarć.
ŁUK TRANSFEROWY DIP
Łuk zostaje zapalony w wyniku krótkiego kontaktu drutu elektrodowego z elementem.Powoduje to wytworzenie szybko rosnącego prądu zwarciowego, który powoduje upłynnienie drutu elektrodowego i oddzielenie kropli.Po zwarciu łuk ponownie się zajarzy.Łuk zanurzeniowy stosowany jest w dolnym zakresie mocy do cieńszych blach i umożliwia spawanie w niemal dowolnej pozycji.Łuk zanurzeniowy jest również stosowany głównie w warstwie graniowej.
ŁUK POŚREDNI
Łuk pośredni zmienia się pomiędzy zwarciami i przejściami natryskowymi w nieregularnych odstępach czasu.Powoduje to więcej rozprysków.Efektywne wykorzystanie tego łuku nie jest możliwe, dlatego najlepiej go unikać.
ŁUK NATRYSKOWY
Łuk ten pali się stale, bez zwarć w górnym zakresie mocy i doskonale nadaje się do spawania grubszych blach.Oznacza to, że możliwa jest duża szybkość osadzania i głęboka penetracja.
Łuk impulsowy
Łuk pulsacyjny składa się z fazy prądu podstawowego o małej mocy i fazy prądu pulsującego o dużej mocy bez zwarć.Oznacza to, że prawie nie powstają odpryski.W fazie prądu pulsującego kropelki spawalnicze są oddzielane w sposób celowy poprzez precyzyjnie dozowany impuls prądu.
ŁUK OBROTOWY
Łuk ten jest jeszcze silniejszy niż łuk natryskowy i jest stosowany do grubych blach, gdzie wymagana jest duża wydajność osadzania.Kropla spawalnicza jest przenoszona do jeziorka spawalniczego ruchem obrotowym.Łuk obrotowy jest również określany jako łuk o wysokiej wydajności.
ŁUK ŁĄCZONY
Łuk ten składa się z łuku zanurzeniowego i łuku pulsacyjnego.Niezbędna penetracja i doprowadzenie ciepła powstają w fazie łuku pulsacyjnego, natomiast faza łuku zanurzeniowego zapewnia chłodzenie jeziorka spawalniczego i ułatwia jego sterowanie.