جوش از فولاد نورد و نرمال شده

فولاد نورد و نرمال شده در استیل ساختاری با استحکام بالا با استحکام بالا و گونه های فولادی آلیاژ با مقدار کل عناصر آلیاژ ، و کسری جرم کربن به طور کلی کمتر از 0.25 ٪ است. بنابراین ، در کل ، قابلیت جوشکاری بهتر است. سطح استحکام عمومی فولادی نورد گرم نسبتاً کم است ، مانند Q295 (09MNV) ، Q295 (09MNNB) ، Q295 (12mn) و غیره. قابلیت جوشکاری نزدیک به فولاد کربن کم است. با این حال ، با افزایش سطح استحکام ، قابلیت جوشکاری به تدریج بدتر می شود ، مانند 18MnMonB ، 14mnmov و سایر فولادهای نرمال شده ، که نیاز به برخی اقدامات فرآیند برای جوشکاری دارند.

این نوع فولاد به طور کلی مشکل ترک خوردگی داغ را ندارد تا زمانی که محتوای C ، S و P از استاندارد تجاوز نکند و تفکیک محلی را تولید نمی کند و در عین حال ، C ، S و P در فلز جوش کاملاً کنترل می شود.

با این حال ، به دلیل افزودن مقدار مشخصی از عناصر آلیاژ در فولاد ، تمایل سخت کننده فولاد افزایش می یابد و مشکلات ترک خوردگی سرما وجود دارد. به خصوص برای فولادها با سطح استحکام بالاتری مانند 18MnMonB ، 14mnmov و غیره. گرایش ترک خوردگی سرما نسبتاً زیاد است. ترک خوردگی سرد به طور کلی ترک خوردگی است ، بنابراین جوشکاری نیاز به کنترل دقیق هیدروژن در جوش ، میزان خنک کننده مفصل و محدودیت مفصل دارد.

در این نوع فولاد ، فولاد نورد داغ حاوی مقدار کمی از عناصر تشکیل دهنده کاربید نیست و به ترک خوردگی دوباره جوش حساس نیست. برای فولاد نرمال شده حاوی عناصر سازنده کاربید قوی ، تمایل به ترک مجدد ترک خوردگی وجود دارد. اما حساسیت به ترک خوردگی دوباره به سیستم آلیاژ فولاد مربوط می شود ، به عنوان مثال ، فولاد معمولی Q420 (15mnvn) ، اگرچه حاوی عنصر سازنده کاربید قوی است ، اما عمل تولید نشان می دهد که برای ترک خوردگی دوباره حساس نیست.

هنگامی که فولاد نورد و نرمال شده دارای ورق سولفید یا لمینت سیلیکات در امتداد جهت نورد یا اجزاء متراکم آلومینا در همان صفحه است ، این نوع فولاد نیز حساسیت به پارگی لامپ را دارد.

آغوش مشترک عمدتاً در دو قسمت تولید می شود: منطقه فوق گرم و دمای گرمایش منطقه پیری 400 4 200.

آغوش منطقه فوق گرم ، برای فولاد نورد گرم ، عمدتاً با رشد جدی دانه ها ، و بافت فوق گرم (مانند ویسیت) ایجاد می کند ، بنابراین ، هنگام جوشکاری فولاد نورد گرم ، سعی کنید از گرمای جوشکاری خیلی زیاد استفاده نکنید. برای فولاد عادی شده ، مشکل آغوش منطقه ای فوق گرم عمدتاً مربوط به انحلال فاز بارش و رشد دانه است. جوشکاری ، اگر ورودی گرما بسیار بزرگ باشد ، ماده اصلی والدین در حالت عادی توزیع پراکنده TIC ، VC ، VN در آستنیت حل می شود ، به طوری که این ترکیبات پلاسما را مهار می کنند که نقش رشد دانه آستنیت را مهار می کند ، به طوری که دانه منطقه فوق گرم به طور قابل توجهی رشد می کند. و به دلیل درشت دانه ناشی از افزایش پایداری آستنیت ، منطقه فوق گرم در خنک کننده ، اما همچنین تولید آن در Bainite ، عناصر گروه MA و سایر سازمان های بزرگ شکننده آسان است ، بنابراین منطقه فوق العاده را به طور جدی در آغوش می گیرد. بنابراین ، نسبتاً ، حساسیت فوق العاده ای از فولاد عادی شده بیشتر از فولاد نورد گرم است.