انتخاب میله جوشکاری اشتباه تا حد زیادی بر اثر جوشکاری تأثیر می گذارد

انتخاب میله های جوش باید براساس ترکیب شیمیایی ، خصوصیات مکانیکی ، ضخامت صفحه و شکل مفصل مواد مورد جوش ، ویژگی های ساختار جوشکاری ، حالت استرس ، شرایط استفاده ساختاری ، الزامات عملکرد جوش و ایمنی و قابلیت اطمینان ساختار جوشکاری باشد. پس از بازرسی جامع از شرایط ساخت و ساز جوشکاری و مزایای فنی و اقتصادی و غیره ، انتخاب هدفمند مورد نیاز است و آزمایش های عملکرد جوش در صورت لزوم لازم است.

نکات کلیدی برای انتخاب میله های جوشکاری برای همان نوع فولاد

1. خصوصیات مکانیکی و ترکیب شیمیایی فلز جوش داده شده را در نظر بگیرید

برای فولاد ساختاری معمولی ، استحکام فلز جوش و فلز پایه معمولاً برابر است و میله جوشکاری که مقاومت کششی آن از فلز رسوب شده برابر یا کمی بالاتر از فلز پایه است باید انتخاب شود. برای فولاد ساختاری آلیاژ ، گاهی اوقات ترکیب آلیاژ لازم است که یکسان یا نزدیک به فلز پایه باشد. در وضعیت نامطلوب استحکام بالای ساختار جوش داده شده ، استرس مفصل بالا و ترک های آسان در جوش ، باید در نظر گرفته شود که الکترود با استحکام کمتری نسبت به فلز پایه انتخاب کنید. هنگامی که محتوای کربن ، گوگرد ، فسفر و سایر عناصر موجود در فلز پایه خیلی زیاد است ، احتمالاً ترک ها در جوش رخ می دهند ، بنابراین باید یک الکترود هیدروژن کم قلیایی با مقاومت در برابر ترک خوب انتخاب شود.

2. عملکرد و شرایط کار اجزای جوش داده شده را در نظر بگیرید

برای قطعات جوش در معرض بارهای پویا و بارهای ضربه ، علاوه بر برآورده کردن نیازهای استحکام ، عمدتاً لازم است اطمینان حاصل شود که فلز جوش دارای سختی و انعطاف پذیری با ضربه بالا است و می توان الکترودهای کم هیدروژن را با شاخص های پلاستیکی بالا و سختی انتخاب کرد. برای قطعات جوش در معرض رسانه های خورنده ، الکترودهای استیل ضد زنگ یا سایر الکترودهای مقاوم در برابر خوردگی باید با توجه به ماهیت و ویژگی های خوردگی محیط انتخاب شوند. برای قطعات جوش که در دمای بالا ، درجه حرارت پایین یا سایر شرایط خاص کار می کنند ، فولاد مقاوم در برابر گرما ، فولاد با درجه حرارت پایین ، جوشکاری سطح یا سایر الکترودهای تشخیصی خاص انتخاب می شوند.

3. خصوصیات ساختار جوش و شرایط استرس را در نظر بگیرید

برای قطعات جوش داده شده ضخیم و بزرگ با اشکال ساختاری پیچیده و استحکام زیاد ، به دلیل استرس داخلی بزرگ که در طی فرآیند جوشکاری ایجاد می شود ، به راحتی می توان ترک در درز جوش را ایجاد کرد ، بنابراین باید الکترودهای اساسی با مقاومت در برابر ترک خوب انتخاب شوند. برای قطعات جوش با نیروی کمی و مشکل در تمیز کردن قطعات جوشکاری ، میله های جوشکاری اسید که به زنگ زدگی ، مقیاس و روغن حساس نیستند ، باید انتخاب شوند. برای قطعات جوش که به دلیل شرایط نمی توانند از بین بروند ، الکترودهای مناسب برای جوشکاری همه موضع باید انتخاب شوند.

4. شرایط ساخت و ساز و مزایای اقتصادی را در نظر بگیرید

در صورت برآورده کردن نیازهای عملکرد محصول ، الکترود اسید با توانایی فرآیند خوب باید انتخاب شود. در مکان های باریک یا ضعیف تهویه ، باید از الکترودهای اسید یا الکترودهای کم رقص استفاده شود. برای سازه هایی که دارای بار کار جوشکاری زیادی هستند ، در صورت اجازه شرایط ، از جمله الکترودهای پودر آهن ، الکترودهای گرانشی با راندمان بالا و غیره ، باید از الکترودهای با راندمان بالا استفاده شود.

نکات کلیدی برای انتخاب میله های جوشکاری در جوشکاری فولادی متفاوت

1. فولاد کربن ده فولاد آلیاژ کم (یا فولاد آلیاژ کم ده فولاد با استحکام بالا آلیاژ کم) با سطح استحکام مختلف

فولاد کربن و فولاد کم آلیاژ با سطح استحکام متفاوت به طور کلی نیاز دارد که استحکام فلز جوش یا مفصل از حداقل استحکام دو فلز برای جوشکاری پایین نباشد ، و استحکام فلز رسوب شده الکترود انتخاب شده باید بتواند اطمینان حاصل کند که استحکام جوش و مفاصل کمتری از فلز پایه را در کنار آن با قدرت پایین تر از آن قرار نمی دهد ، در حالی که دارایی پایین تر از آن است ، در حالی که دارایی پایین تر از آن است ، در حالی که دارایی پایین تر از آن است که از نظر پلاستیک و فشار خون بالا وجود دارد که باعث ایجاد فشار می شود. و انعطاف پذیری فقیرتر بنابراین ، میله جوشکاری می تواند مطابق با فولاد با سطح استحکام پایین تر در بین این دو انتخاب شود. با این حال ، به منظور جلوگیری از ترک های جوشکاری ، فرآیند جوشکاری باید با توجه به نوع فولاد با سطح استحکام بالاتر و قابلیت جوشکاری ضعیف ، از جمله مشخصات جوشکاری ، دمای گرمایشی و عملیات حرارتی پس از جوش تعیین شود.

2. فولاد طلای آلیاژ کم + استیل ضد زنگ آستنیتی

برای فولاد کم آلیاژ + فولاد ضد زنگ آستنیتی ، میله جوش باید با توجه به مقدار محدود به ترکیب شیمیایی فلز رسوب شده انتخاب شود. به طور کلی ، CR25-N با محتوای کروم و نیکل بالاتر ، انعطاف پذیری بهتر و مقاومت در برابر ترک. الکترودهای فولادی آستنیتی 13 نوع برای جلوگیری از ترک به دلیل تولید سازه های سخت شده شکننده. با این حال ، فرآیند جوشکاری و مشخصات باید با توجه به فولاد ضد زنگ با جوشکاری ضعیف تعیین شود.

3 صفحه استیل از جنس استنلس استیل

برای صفحات فولادی از جنس استنلس استیل ، سه الکترود جوشکاری با خواص مختلف برای نیازهای جوشکاری لایه پایه ، لایه روکش و لایه انتقال باید در نظر گرفته شود. برای جوشکاری لایه پایه (فولاد کربن یا فولاد آلیاژ کم) ، الکترود فولادی ساختاری درجه استحکام مربوطه انتخاب می شود. لایه روکش به طور مستقیم با محیط خورنده در تماس است و الکترود استیل آستنیت از ترکیب مربوطه باید انتخاب شود. نکته اصلی لایه انتقال (یعنی لایه روکش و برای جوشکاری رابط لایه پایه) ، باید اثر رقیق کننده ماده ماتریس در نظر گرفته شود و الکترود فولادی CR25-NI13 با کروم بالا و محتوای نیکل ، انعطاف پذیری خوب و مقاومت در برابر ترک انتخاب شود.